Αλέξανδρος Πέρρος «Η τηλεόραση ήρθε όταν εγώ ήθελα να έρθει κι αυτό ήταν καλό»

Τον Αλέξανδρο Πέρρο τον γνωρίσαμε πρώτη φορά μέσα από τη σειρά «Συμμαθητές», αλλά τον αγαπήσαμε, ξεκάθαρα θα έλεγα, μέσα από τη σειρά που μονοπώλησε το ενδιαφέρον των τηλεοθεατών από την πρώτη στιγμή, το «Τατουάζ».

Μία «ξεχωριστή» συνέντευξη, καθώς έγινε σε ένα παγκάκι κοντά στο παρκάκι της Αρχαίας Αγοράς στο Θησείο.

Πολύ χαρούμενος, ευδιάθετος, αλλά με ξεχωριστές ιδέες και αντιλήψεις, που νομίζω αξίζει να ακουστούν έτσι ακριβώς όπως είναι. Δεν φοβάται την κριτική κι ό,τι έχει να πει, θα το πει όπως είναι. Δεν θα το πάει δεξιά κι αριστερά κι αυτό μου άρεσε αρκετά τα λεγόμενά του. Σε ό,τι κι αν τον ρώτησα, απάντησε…

Γνωριστήκαμε εντελώς τυχαία, στο δρόμο προς ένα πάρτι. Προφανώς δεν έχασα την ευκαιρία να του συστηθώ και τα βρήκαμε αμέσως.

Πάμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον Αλέξανδρο Πέρρο.

Συνέντευξη | Ηρώ Τζημίκα

Αλέξανδρος Πέρρος! Καταρχάς είσαι καλά; Σε βλέπω πολύ ευδιάθετο και μου αρέσει πολύ αυτό…

Γεια σου Ηρώ! Αυτήν τη στιγμή είμαι έτοιμος κι ανοιχτός να έρθει η άνοιξη. Περιμένω όλες τις μυρωδιές, τα χρώματα και να ανθίσουν τα πάντα! Προσωπικά όμως βρίσκομαι σε μία φάση που κάνω αλλαγές στη ζωή μου, προσπαθώντας πάντα να κρατάω το παιδί που κρύβω μέσα μου ζωντανό, αλλά και να είμαι ελεύθερος, που είναι το πιο βασικό!

Μιας και είπες αλλαγές, σε ποιον τομέα; Είσαι γενικά των αλλαγών;

Μου αρέσει η σταθερότητα, αλλά μου αρέσει τόσο, όσο αυτό το έδαφος που πατάω να είναι σταθερό. Τώρα εγώ μπορεί να χοροπηδάω, να πετάω, να κυλιέμαι σε αυτό, αλλά θέλω να είναι σταθερό! Είχα σταθερότητα και στα επαγγελματικά μου, συγκεκριμένα στο θέατρο με τους 12 ενόρκους που για 4η χρονιά είμαστε sold out. Κι είναι κάτι το οποίο είναι σπουδαίο και σημαντικό. Απλά σκέφτομαι τώρα μήπως αυτή τη σιγουριά, την αλλάξω και κάνω την αλλαγή σε όλους τομείς. Επαγγελματικά μήπως αφήσω αυτή τη σιγουριά του θεάτρου και το συγκεκριμένου έργου αλλά και προσωπικά.

Ανέφερες το θέατρο και πραγματικά αυτή η παράσταση στην οποία συμμετέχεις πάει πολύ καλά. Πώς βλέπεις γενικά το θέατρο σε μία αρκετά περίεργη εποχή για τη χώρα μας;

Επειδή είμαι αυτός που είμαι, θα σου πω το εξής. Τα τελευταία χρόνια έχω αποσυρθεί από το να ξέρω τι παίζει στην πιάτσα. Θα πάω να δω μερικές παραστάσεις, αλλά δεν θα το ψάξω παραπάνω, γιατί έχω κουραστεί πολύ κι εγώ από όλη αυτή την κατάσταση. υπάρχει μία σύγχυση, όπως επίσης αυτή η σύγχυση επικρατεί και στην κοινωνία. Είναι αστρονομικός ο αριθμός των παραστάσεων που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο. Και κάθε καρυδιάς καρύδι γίνεται ηθοποιός και κάθε καρυδιάς καρύδι κάνει παραγωγές σε οποιοδήποτε θέατρο και μη θέατρο υπάρχει! Εμένα προσωπικά με ξενίζει. Αλλά θα μου πεις ότι κι εσύ με τη σειρά σου έχεις δημιουργήσει μία ομάδα και ψάχνεις για θέατρα, αλλά βασικός παράγοντας όλου αυτού, είναι το να έχεις κάτι να πεις. Αν δεν έχεις κάτι να πεις, κάτσε σπίτι σου μέχρι να το βρεις. Το να παίζω, για να παίζω, δεν μου λέει κάτι. Όπως επίσης το να παίζω για να με εκμεταλλεύονται ή να γίνω όνομα και να βγάλω παραπάνω λεφτά. Το θέατρο έχεις φτάσει σε ένα σημείο που δεν υπάρχει ομαδικότητα κι ευθύνονται γι αυτό κι οι ηθοποιοί, αλλά κι οι σκηνοθέτες. Υπάρχει ατομικισμός. Εγώ κι η καριέρα μου, που λέμε…

Σε βλέπω «φορτισμένο» όσον αφορά το θέατρο…

Ε βέβαια. Είναι μία αλυσίδα πραγμάτων. Όταν θα ξεκινήσουν να παίζουν από τα παλιά χρόνια οι «κοπέλες» των σκηνοθετών, οι φίλοι των σκηνοθετών, που μπορεί να μην είναι καν ηθοποιοί… έτσι θα συνεχίσει να γίνεται. Όλο αυτό το οποίο συμβαίνει είναι λίγο ψεύτικο.

Να περάσουμε όμως και σε κάτι άλλο κι αυτό είναι η τηλεόραση. Αν δεν κάνω λάθος η πρώτη σου δουλειά ήταν στους «Συμμαθητές».

Ήταν στους «Συμμαθητές», ναι. Γενικά στο θέατρο είμαι από το 2006. Η τηλεόραση ήρθε και πιο παλιά, υπήρχαν ευκαιρίες, αλλά δεν τις «εκμεταλλεύτηκα» γιατί ήθελα να δω πρώτα αν κάνω για ηθοποιός. Αν είμαι ηθοποιός. Μπορεί να ήθελα, αλλά έπρεπε να είχα και την κατάλληλη εμπειρία. Έπρεπε να ψαχτώ. Ήρθε όταν ήθελα να έρθει κι αυτό είναι καλό. Ψήθηκα και είδα ότι μπορούσα να τα καταφέρω, γιατί ο τρόπος με τον οποίο παίζεις στην τηλεόραση διαφέρει. Αν και τώρα πιστεύω ότι ο ρόλος μου εκεί, σήκωνε κι άλλη βελτίωση.

Τώρα όμως σε βλέπουμε σε μία από τις πιο επιτυχημένες σειρές, το «Τατουάζ»…

Ήρθε λοιπόν κι η δεύτερη σειρά που συμμετέχω κι είναι το «Τατουάζ». Ήμουν πιο έτοιμος γι’αυτή, είχα καταλάβει και κάποια πράγματα για το πώς λειτουργεί ο χώρος και όλα αυτά, βοήθησαν ώστε ο ρόλος του «Ιωσήφ» να βγει παραπάνω από καλός. Αυτό μπορώ να σου πω. Αυτό ήθελα κιόλας. Κάθε φορά να πάμε ένα σκαλοπατάκι παραπάνω.

Νομίζω κιόλας ότι αυτός ο ρόλος είναι κομμένος και ραμμένος πάνω σου…

Έχω πολλά κοινά με τον «Ιωσήφ» κι αυτό οφείλεται στους δημιουργούς της σειράς. Γιατί όταν φτιάχναμε το χαρακτήρα του, μπήκαμε στην ιδιοσυγκρασία τη δικιά μου, ώστε να κολλήσουμε πράγματα από εμένα σε αυτόν και το χαρακτήρα του. Θέλαμε αμεσότητα, αλλά ταυτόχρονα να δημιουργηθεί ένας ρόλος που θα έχει μεγάλη ανταπόκριση και στο γυναικείο, αλλά και στο αντρικό κοινό.

Η σειρά είναι καλοδουλέμενη, έχει ένα υπέροχο καστ. Δεν γίνονται όμως συχνά τέτοιες παραγωγές. Γιατί;

Κι αυτό είναι επίσης μία αλυσίδα πραγμάτων. Όταν ο πήχης ανεβαίνει σε ένα συγκεκριμένο ύψος και μετά τα πράγματα αλλάζουν, προφανώς και εσύ θα ενταχθείς στο πλαίσιο των συνθηκών. Όταν δηλαδή δεν υπάρχουν χρήματα, δεν θα γίνουν και καλές παραγωγές. Δεν είναι όμως αυτό το κύριο πρόβλημα. Λεφτά υπάρχουν (γέλια) το θέμα είναι πού πάνε αυτά τα λεφτά. Πηγαίνουν σε συγκεκριμένα πράγματα και το αρνητικό το μεγάλο για μένα, είναι και το θέμα αισθητικής, που οι έλληνες δεν το έχουνε.

Πέραν αυτών, πριν σου είπα και για το καστ της σειράς, που είναι εξαιρετικό. Από τους πιο παλιούς, μέχρι τους πιο νέους ηθοποιούς. Κι από ότι βλέπω στα σοσιαλ μίντια, πρέπει να κάνετε και πολύ παρέα. Θυμάσαι κάτι ιδιαίτερο από κάποιο γύρισμα;

Ισχύει αυτό που λες κι όντως έχουμε δεθεί αρκετά. Περνάμε και πολλές ώρες με κάποιους στα γυρίσματα οπότε με αυτούς δένεσαι και περισσότερο. Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί που παίζουν στη σειρά, αλλά δεν έχουμε βρεθεί και ποτέ, δεν έχουμε συναναστραφεί. Υπάρχει όμως και καλή διάθεση, που πάντα βοηθάει. Το ωραίο είναι ότι υπάρχουν εξωτερικά γυρίσματα, όπως εγώ είχα και γυρίσματα στο Λονδίνο. Κι αυτό το ξεχωρίζω! Όταν φτάσαμε συγκεκριμένα στο Ντέρμπισαιρ, άρχισε να πέφτει αυτή η κινηματογραφική βροχή και θέλαμε να πάμε να εξερευνήσουμε όλο το τοπίο! Τα πάρκα, τις λίμνες. Όλα αυτά! Ένιωθα ότι εκείνη τη στιγμή, ήμουν και γαμώ τους ηθοποιούς (γέλια) Τι ωραία πράγματα είναι αυτά! (γέλια)

Μου βγήκε τώρα μία ωραία ερώτηση. Τη σειρά την παρακολουθούν και πολλά νέα παιδιά. Σκέφτηκες ποτέ ότι μπορεί να είσαι πρότυπο για κάποια από αυτά;

Το έχω σκεφτεί αρκετά, γιατί κατευθείαν με την αναγνωσιμότητα μπαίνεις και σε ένα καλούπι και δεν κάνεις κάποια πράγματα, γιατί μπορεί να φανούν «κάπως». Εάν τώρα θέλουν να έχουν ένα πρότυπο ή βλέπουν κάτι τέτοιο σε εμένα, το καλύτερο θα είναι παρόλα αυτά, να είμαι ο εαυτός μου κι από εκεί και πέρα να κρίνουν μόνοι τους. Εγώ ανοίγω μία πόρτα κι αν εσύ θες να μπεις μέσα, είναι στην κρίση σου και φυσικά δεκτό αν τελικά δεν σου αρέσει αυτό που είχες στο μυαλό σου.Γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς σε βλέπει ο άλλος. Αλλά πάντα τα παιδιά τα προσεγγίζω με αγάπη και αλήθεια.

Αλλάζω εντελώς το «κλίμα» της συζήτησής μας. Βρεθήκαμε εντελώς τυχαία, στο δρόμο προς ένα πάρτι και άμεσα καταλήξαμε να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Πιστεύεις στο κάρμα;

Πάρα πολύ και ό, τι γίνεται, γίνεται για κάποιο λόγο και ότι ο καθένας από εμάς, έχει το απόλυτο που χρειάζεται για να καταφέρει κι αυτό ακριβώς που θέλει. Πιστεύω στον άνθρωπο κιόλας πάρα πολύ, γιατί είμαστε δυνατά όντα και η δύναμη του σύμπαντος υπάρχει μέσα μας.

Ωραία μου τα λες, οπότε τώρα θέλω να μιλήσουμε εξ’ολοκλήρου για σένα. Πώς σε θυμάσαι ως παιδί;

Έχω γεννηθεί στην Αθήνα, αλλά λέω και νιώθω ότι τα πατρώα μου εδάφη είναι στον Παρνασσό, γιατί ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Τιροθέα και μεγάλωσε στην Άμφισσα, οπότε ως παιδί πήγαινα πολύ συχνά εκεί πέρα. Οπότε αυτό λέω! (γέλια) Πηγαίνω ακόμα, γιατί είμαι πολύ δεμένος με την επαρχεία και τη φύση και γι’αυτό το λόγο μισώ και τη ζωή στην Αθήνα! Ήμουν αεικίνητος, ακόμα είμαι, αλλά γενικά με θυμάμαι ανεξάρτητο πολύ. Την έβρισκα μόνος μου! (γέλια) Γενικά όμως οι γονείς μου με έπαιρναν μαζί τους όταν έβγαιναν έξω κι αυτό ήταν αρκετά θετικό. Αλλά πάντα με ενδιέφερε το γιατί πίσω από το οτιδήποτε, που το έχω ακόμα αυτό. Κι είναι και θετικό και αρνητικό!

Ήσουν της παρέας; Έχεις φίλους από τότε;

Φυσικά! Όπως είπαμε και πριν περνούσα καλά και μόνος μου, αλλά και με την παρέα μου. Το τι μπορεί να κάνεις ένας άνθρωπος μόνος του, είναι φανταστικό, αλλά όταν βρεθούν πολλοί άνθρωποι μαζί πάντα είναι καλύτερο! Έχω κρατήσει κι έναν καλό φίλο μου από τότε τον Άγη κι είμαστε αχώριστοι.

Θυμάσαι κάτι συγκεκριμένο τότε; Ένα ωραίο περιστατικό;

Κοίτα, για να σου πω την αλήθεια μου έχουν συμβεί αρκετά, αλλά έχω φροντίσει κιόλας να συμβούν! Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους (γέλια) Δεν θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο, αλλά έχω κάνει ό,τι μπορείς να φανταστείς στους καθηγητές μου στο σχολείο!

Είχα διαβάσει ότι δεν έχεις δώσει πανελλήνιες. Δεν έκανες καν μηχανογραφικό.

Έτσι είναι και τις μέρες που δίναμε μαθήματα, εγώ ξημεροβραδιαζόμουν σε λάτιν πάρτι, γιατί το είχα πολύ με το χορό! Δεν είναι ότι δεν το είχα με το διάβασμα, τα «έπαιρνα», αλλά πάντα οι καθηγητές  λέγανε στους γονείς μου, «Τι έξυπνο παιδί, αλλά μα πόσο τεμπέλης!». Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτά μου τα χρόνια, θα τα χάσω έτσι. Γιατί είμαστε αναγκασμένοι να μαθαίνουμε αυτό το πράγμα; Δεν τους συμφέρει να αλλάξει κιόλας όλο αυτό με το εκπαιδευτικό σύστημα, γιατί θα μπουν κάποιοι άλλοι και δεν θα έχουν τον έλεγχο, αυτοί που τον έχουν τώρα.

Έγινες ηθοποιός, που τελικά σε δικαίωσε όμως, παρόλα αυτά που συμβαίνουν.  

Δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτό. Όταν το είπα αυτό εγώ, ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, μου έδινε μία τεράστια έξοδο από την πραγματικότητα την οποία ζούσα. Θα ήμουν ένας άλλος ή τρεις διαφορετικοί άλλοι, ή μπορούσα να γίνω αντικείμενο μέσω της υποκριτικής. Το γούσταρα πάρα πολύ και τώρα στα 30 και με αυτά τα οποία έχω περάσει, δεν ξέρω αν θέλω να συνεχίσω να είμαι ηθοποιός. Γιατί αυτές οι καταστάσεις που περνάω τώρα, νιώθω ότι με χώνουν πολύ πιο μέσα στα «σκατά» τα οποία μισώ. Γιατί με βάζει μέσα σε συμπεριφορές, οι οποίες δεν είναι «ανθρώπινες». Οπότε, γιατί να επιμένω σε κάτι που με χώνει πιο πολύ μέσα στη φρικτή κοινωνία;

Τώρα όμως δεν είσαι στην καλύτερη φάση της πορείας σου; Παράδειγμα κάποιος άλλος θα έδινε πολλά για να είναι στο προσκήνιο, είτε στο θέατρο, είτε στην τηλεόραση.

Δεν διαφωνώ σε αυτό που λες. Αλλά όταν μου χαλάσει η ζαχαρένια, επειδή θέλει κάποιος να με εκμεταλλευτεί, εκεί μπαίνει όριο. Κι αυτό που αγαπάω όσο τίποτα άλλο, δεν μου δίνει αυτό το οποίο θέλω. Το πρώτο είναι η ανθρώπινη συμπεριφορά, το δεύτερο είναι ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον για το κοινό, αλλά μόνο για την πάρτη του καθενός και τρίτο θέλω να μην υπάρχει ως αυτοσκοπός η έννοια χρήμα. Που αν το σκεφτείς είναι  και τα βασικά συστατικά μιας κοινωνίας.

Λέγαμε πριν για τη σειρά και δεν μπορώ να μη ρωτήσω. Έχεις τατουάζ πάνω σου;

Δυστυχώς έχω δύο και λέω δυστυχώς, γιατί θα ήθελα να έχω πολλά περισσότερα, αλλά λόγω της δουλειάς δεν τα κάνω. Αλλά σιγά, σιγά ίσως τα κάνω! (γέλια) Το ένα λέει «phoenix” που είναι ο Φοίνικας. Το έκανα για να θυμάμαι ότι αν δεν μαραθείς, δεν θα ανθίσεις. Γιατί το συγκεκριμένο πουλί, αναγεννιέται από τις στάχτες του. Και το δεύτερο είναι με το πρόσωπο του Jimmy Hendrix. Μεγάλη αγάπη.

(γέλια) Υπάρχουν ταμπού σε αυτή την κοινωνία;

(γέλια) Για να είναι έτσι τα πράγματα, μόνο ταμπού υπάρχουν σε αυτή την κοινωνία. Μας έχουν κάνει να φοβόμαστε τόσο πολύ το διαφορετικό και τον άλλον, που έχουμε κλειστεί σε πολλά κουτάκια και στον εαυτό μας. Οπότε μόνο κόμπλεξ βγαίνουν με αυτό τον τρόπο. Δεν μπορεί δηλαδή να βλέπεις να λέει μία έγκυος: “Μπορώ να βάψω τα νύχια μου τώρα που είμαι έγκυος, ή το αγόρι μου θα βγει δεν ξέρω κι εγώ τι;” Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.

Μου τα λες πολύ ωραία, αλλά θα ελαφρύνω λίγο την κουβέντα και θα περάσω στο θέμα γυναίκες! Πριν μου είπες ότι για μία κοπέλα, άρχισες να μαθαίνεις λάτιν χορούς… Ποια είναι η σχέση σου μαζί τους;

Λατρεύω τη γυναίκα! Ως ύπαρξη. Είναι απίστευτο αν σας αφήσουν στη φύση πώς ο κύκλος σας θα εναρμονιστεί με το περιβάλλον, με την πανσέληνο. Πώς μεταμορφώνεστε όταν μεταφέρετε μέσα σας μία ζωή… Για μένα αυτό είναι απίθανο.

Πάντως έχω δει σε πολλές συνεντεύξεις σου τις απόψεις σου και είσαι αρκετά ελεύθερος και καθόλου της ταμπέλας…

Δεν είμαι καθόλου κι επειδή είμαι και πολύ αντιδραστικός, αν μου πεις μην το κάνεις αυτό, θα πάω να το κάνω μόνο επειδή μου το είπες! Δηλαδή γιατί μου το λες; (γέλια) Απλά έχω βαρεθεί να σχολιάζουν όλοι το τι είναι ο ένας και το τι είναι ο άλλος. «Α, είναι άντρες και πιάνονται χέρι, χέρι ή α, είναι γυναίκες πιάνονται κι αυτές χέρι, χέρι» Δεν τα μπορώ αυτά κι είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε στα προσωπικά μας και στον ερωτικό τομέα».

Πιστεύεις στο άλλο «μισό» του ανθρώπου;

Δεν πιστεύω σε αυτό, όχι. Πιστεύω ότι ο κάθε ένας είναι μία υπέροχη, ολόκληρη ύπαρξη που δεν χριεάζεται κανένα άλλο μισό, γιατί είναι ήδη μία ολοκληρωμένη οντότητα. Αυτό το άλλο «μισό» είναι άλλο ένα ψέμα, για να βοηθάει καλύτερα το πλαίσιο του ελέγχου. Αν εγώ αισθάνομαι ότι κάποιος άλλος με ολοκληρώνει, είμαι καλά. Αν αισθάνομαι ότι είμαι μόνος μου, κάποιος φταίει και δεν αισθάνομαι καλά.

Λες και γενικά τη γνώμη σου σε όλα τα θέματα. Φοβάσαι την κριτική;

Λέω τη γνώμη μου μόνο αν με ρωτήσουν πράγματα. Αλλά γενικά δεν φοβάμαι την κριτική. Και θα σου πω αυτό που είχε πει ο Κλιντ Ίστγουντ ότι “οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, ο καθένας έχει κι από μία» (γέλια) Από εκεί και πέρα λέω εγώ αυτό που πιστεύω κι όποιος το καταλάβει και όποιος θέλει το συμμερίζεται.

Εκτός από ηθοποιός, έχεις δουλέψει και σε άλλα πόστα;

Κυρίως έχω δουλέψει σε άλλες δουλειές! (γέλια) Από σερβιτόρος, μπάρμαν, dj μέχρι και σε ιχθυοπωλείο!

Φτάνουμε προς το τέλος της υπέροχης αυτής συζήτησης και θέλω να μου πεις αν φοβάσαι κάτι και τι είναι αυτό…

Θα σου έλεγα τη μοναξιά, που είναι αρκετά φρικτό.

Με το χρόνο πώς τα πας;

Πώ! Τι ερώτηση είναι αυτή… Έχω ιδιαίτερη σχέση με το χρόνο και δεν μπορώ να σκεφτώ το πώς γίνεται να μετράμε κάτι το οποίο δεν υπάρχει σε λεπτά, δευτερόλεπτα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μας ενδιαφέρει. Δεν βάζω δηλαδή ξυπνητήρι, γιατί δεν θέλω να ξέρω πόσες ώρες έχω ώστε να κοιμηθώ! Γενικά το χρόνο τον έχουμε συνδυάσει με το άγχος κι αυτό δεν είναι καλό. Ο χρόνος είναι σχετικός. Αν δεν κοιμηθείς σήμερα το βράδυ, δεν θα υπάρξει ποτέ το αύριο αν κάτσεις και το σκεφτείς. Πάντα θα είναι η ίδια μέρα…

Συμβιβάζεσαι με τον «καθρέφτη» σου; Σου αρέσει που μεγαλώνεις;

Γουστάρω πολύ αυτό που λέμε ηλικία. Γιατί ουσιαστικά αν το σκεφτείς, είσαι ένας ζωντανός καμβάς της ζωής σου. Γιατί ό,τι κι αν περάσεις, θα χαραχθεί επάνω στο πρόσωπο και το κορμί σου ή εάν όχι στο κορμί σου, σίγουρα στη ψυχή σου. Οπότε για μένα είναι μαγικό. Μεγαλώνεις, αλλάζεις, έρχονται τα σημάδια του καιρού. Άλλοι δεν το θέλουν με τίποτα.

Τι άλλο ετοιμάζεις;

Έχω μία θεατρική ομάδα, που ονομάζεται Επιplay και εκεί αποκαλούμε αυτό που κάνουμε physical comedy theatre. Είναι ένας συνδυασμός του physical comedy και του physical theatre. Κάνουμε παραστάσεις οι οποίες βασίζονται στο σωματικό αυτοσχεδιασμό, δηλαδή σχήματα που μπορούν να δημιουργήσουν δύο ή περισσότερα σώματα μαζί και το συνδυάζουμε με την αρχή της παντομίμας του Μαρσέλ Μαρσώ. Όλα αυτά τα κάνουμε, γιατί πιστεύουμε ότι αυτός ο τρόπος έχει κάτι να πει. Δημιουργείς μία παράσταση από το τίποτα και όλο αυτό ζωντανεύει μέσω της παντομίμας και των σωμάτων μας. Θα κάνουμε και μία παράσταση στα πλαίσια του Bob Theatre Festival στο Bios στις 27 Μαΐου με 4 Ιουνίου. Επίσης συνεχίζω και τα γυρίσματα του «Τατουάζ» μέχρι και το καλοκαίρι και το θέατρο με τους 12 ενόρκους θα πάει μέχρι και τον Μάιο.

Κλείσε μου με μία ευχή…

Αυτό που μπορώ να πω είναι το εξής: “Η δύναμη του σύμπαντος βρίσκεται μέσα σου, από τον εαυτό σου ζήτα τα όλα! είσαι μία ανεξάντλητη πηγή ενέργειας!”

πηγη